براساس برخی روایات، حضرت زینب کبری علیهاالسلام در وقار همانند حضرت خدیجه کبری علیهاالسلام، در عصمت و حیاء مانند حضرت زهرا علیهاالسلام، در فصاحت و بلاغت به هنگام سخنگویی چون حضرت امیرالمومنین علیهالسلام، در حلم و بردباری مانند حضرت امام مجتبی علیهالسلام و در شجاعت و قوت قلب مانند حضرت سیدالشهداء علیهالسلام بودهاند.
کثرت علاقه و محبت ایشان به امام زمانش حضرت اباعبدالله علیهالسلام چنان بود که در هر روز اگر حضرت را نمی دید آرام نمیگرفت.
و هنگام ازدواج با جناب عبدالله بن جعفر شرط نمود که باید هر روز برادرم را زیارت کنم.
ایشان برای دین و حمایت از امام زمان خویش دو فرزند خود جناب محمد و جناب عون را فدا فرمود و در مقام تحمل رنج در رتبه ای بود که چون دو فرزنداش شهید شدند از خیمه بیرون نیامد.
مقام و رتبه علمی
در ایامی که حضرت امیرالمومنین علیهالسلام در کوفه مقیم بودند، حضرت زینب علیهاالسلام در منزل خود برای بانوان تفسیر قرآن بیان میفرمود.
بفرموده ی امام معصوم عالمه ی بغیر معلمه..
خطبههای ایشان از سویی یادآور کلمات حضرت امیرالمؤمنین عليهالسلام و از جهتی تداعیگر خطبه حضرت صدیقه کبری صلواتاللهعلیها بود؛ شورانگیز، مستدل و آگاهی بخش.
عبادت حضرت زینب کبری علیهاالسلام
ایشان شبها را به تهجّد صبح می فرمود و دائما تلاوت قرآن میکرد و طبق گفته بعضی مورخین، تهجد ایشان در تمام عمر ترک نشد، حتی در شب١١ محرم با دیدن آن همه مصیبت و خستگی ترک تهجد نفرمود.
از حضرت امام سجاد علیه السلام روایت است که دیدم عمهام آن شب نشسته مشغول نماز است. در روایت دیگری فرمودند:
عمه ام با این همه مصیبت از کربلا تا شام نوافل را ترک نفرمود.
علو مقام ایشان نزد مقام امامت
روزی حضرت زینب علیهاالسلام حضرت اباعبدالله علیهالسلام وارد شدند در حالی که امام علیهالسلام مشغول تلاوت قرآن بودند. امام بادیدن خواهرشان تلاوت قرآن را ترک نموده و برای احترام خواهر تمام قد ایستادند .
نجات جان امام علیهالسلام توسط حضرت زینب کبری علیهاالسلام
ایشان در چند موضع از جان فرزند برادرشان حضرت امام سجاد علیهالسلام حفاظت نمودند:
1) بعد از حمله به خیام در روز عاشورا
2) در هنگام عبور امام علیه السلام از قتلگاه
3) در مجلس ابن زیاد، زمانی که او قصد قتل امام علیه السلام را نمود.
بزرگترین پیام زندگی مبارکه در عالم این است..
که تمام وقتش و زندگیش فدای امام زمانش شد
ما هم بگوییم و عمل کنیم تمام وقت ما بفدای تو ای امام وقت ما....